Όπως και σε άλλες περιπτώσεις το ίδιο κραυγαλέες και η περίπτωση αυτή πέρασε αρχικά από το επίπεδο της «χαλαρής» συνύπαρξης με όλους, φτάνοντας σιγά – σιγά στο επίπεδο της δεσποτικής ασυδοσίας, του απόλυτου φασισμού ενάντια σε όλους και σε όλα.
O «άγιος» Καλαβρύτων είχε
καιρό ν΄ απασχολήσει έντονα την εκκλησιαστική κοινότητα και έτσι «ξαναχτύπησε»
ως κεραυνός εν αιθρία, με την επιστολή του προς τον ανάλγητο δεσπότη της Κατερίνης,
σχετικά με τα όσα αφορούν τον προκάτοχό του πρώην Κίτρους κ. Αγαθάγγελο.
Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος καλά τα λέει, όμως από
αυτοκριτική δεν τον βλέπω και πολύ καλά. Όλα αυτά τα χρόνια στα οποία είναι
μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ασκεί από καιρό σε καιρό δριμεία κριτική, σε άλλους Ιεράρχες, μόνο όταν ουσιαστικά θίγονται και τα δικά
του συμφέροντα ή κάποιων κολλητών του. Το θέμα του πρώην Κίτρους Αγαθαγγέλου
βέβαια αποτελεί μια εξαίρεση, αφού όπως έχω ήδη πει είναι ζήτημα ανθρωπισμού
και σεβασμού στην ανθρώπινη ύπαρξη, και συγχρόνως η προσωπικότητα του
συγκεκριμένου Ιεράρχη αποτελεί σημείο αναφοράς για την Εκκλησία.
Το πρόβλημα βεβαίως ξεκινά από τους ίδιους,
και αναφέρομαι που αλλού, στους δεσποτάδες. Μεγάλες οι ευθύνες του «αγίου»
Καλαβρύτων και των λίγων «σωστών» Ιεραρχών. Ο Κίτρους Γεώργιος – αλλά και άλλοι
πολλοί – ήταν γνωστό εξαρχής πως δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για τη θέση και
το αξίωμα του Επισκόπου. Παρ΄ όλα αυτά οι εκλέκτορες δεσποτάδες δεν έκαναν
τίποτα προκειμένου να εμποδίσουν την εκλογή του. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις
το ίδιο κραυγαλέες και η περίπτωση αυτή πέρασε αρχικά από το επίπεδο της «χαλαρής»
συνύπαρξης με όλους, φτάνοντας σιγά – σιγά στο επίπεδο της δεσποτικής
ασυδοσίας, του απόλυτου φασισμού ενάντια σε όλους και σε όλα. Ο «άγιος»
Καλαβρύτων όφειλε πριν την εκλογή Γεωργίου να αρθρώσει λόγο αντιρρητικό εντός
της Ιεραρχίας, γνωρίζοντας εκ των προτέρων περί τίνος πρόκειται. Επίσης ο
«άγιος» Κίτρους από της πρώτες ώρες της αρχιερατείας του έδειξε άσχημα δείγματα
για το τι θ΄ ακολουθήσει αλλά ουδείς μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί με τα
κατορθώματά του. Τώρα, ο «άγιος» Καλαβρύτων τον καλεί να παραιτηθεί ενώ ξέρει
πολύ καλά πως για να κάνεις κάτι τέτοιο θα πρέπει να΄ χεις συνείδηση, φιλότιμο
και αυτοσεβασμό.
Το θέμα συζητήθηκε και στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο
με τον «άγιο» Καλαβρύτων να ζητά τη διενέργεια ανακρίσεων σε επίπεδο
εκκλησιαστικό, και όλοι άρχισαν να τρέμουν απ΄ τον φόβο τους! Η πρόταση και
βέβαια απορρίφθηκε, διότι εκτός από το ότι «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει»
υπάρχει και ο διαπλεκόμενος Ιερώνυμος, ο οποίος κάνει τα πάντα για να
προστατεύει τα παιδιά του, θέλοντας να κρατιούνται τα μπόσικα και να μη
δημοσιοποιούνται οι σκανδαλώδεις συμπεριφορές των επικίνδυνων και ανίκανων
Κληρικών που ο ίδιος προωθεί. Έτσι η όποια αντίδραση σε επίπεδο όπως αυτό του
«αγίου» Καλαβρύτων θα πέφτει πάντα στο κενό, όσο τουλάχιστον την Εκκλησία της
Ελλάδος τη διαφεντεύει το σκοτεινό, αντιεκκλησιαστικό και αντιπατριωτικό, προδοτικό περιβάλλον του
Ιερωνύμου Λιάπη._
