Ο μύθος του ζει ακόμα, και θα συνεχίσει να ζει όσο στην Εκκλησία της Ελλάδος αλλά και την κοινωνική ζωή κυριαρχούν προσωπικότητες ρηχές και χωρίς υπόσταση...
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν για πολλά
χρόνια ο αγαπημένος των Μ.Μ.Ε. και των δημοσιογράφων παντός θέματος. Ο
επικοινωνιακός του μύθος στήθηκε γρήγορα, μέσα από εμφανίσεις, δηλώσεις, σχόλια
και συνεντεύξεις, διαγγέλματα, μηνύματα, συλλαλητήρια αλλά και ανέκδοτα.
Ο μύθος του ζει ακόμα, και θα συνεχίσει να ζει
όσο στην Εκκλησία της Ελλάδος αλλά και την κοινωνική ζωή κυριαρχούν
προσωπικότητες ρηχές και χωρίς υπόσταση. Η δυναμική του λόγου του παρέμεινε
ανεξίτηλη στον χρόνο, αφού τίποτα άλλο ανάλογο δεν ακούσθηκε τόσο όσο ζούσε
αλλά και μετά τον θάνατό του.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος έκανε λάθη
ανθρώπινα – κατά πολλούς - , τα έβαλε και ήρθε σε απόλυτη ρήξη με τον
Εβραιόσπορο Σημίτη και τελικά τα «βρήκε» με την «δεξιά του Κυρίου». Η αυλή του
ωστόσο ήταν πάντοτε προβληματική, και αυτό είναι κάτι το οποίο η Εκκλησία το
πληρώνει μέχρι και σήμερα. Πολλοί απ΄ τους «βρώμικους» συνεργάτες του
παραμένουν ενεργοί, και ταλαιπωρούν την Εκκλησία από διαφορετικά πόστα ο
καθένας.
Ο Χριστόδουλος πάνω απ΄ όλα αγαπούσε την
Ελλάδα και αυτό πρέπει ν΄ αναγνωριστεί από όλους. Ήταν αλαζόνας και
εγωκεντρικός, αλλά πάνω απ΄ όλα Έλληνας. Θα θυμάμαι πάντα τα φοβερά του
ανέκδοτα και κυρίως αυτό το οποίο θ΄ αποτυπώνει ( δυστυχώς ) στους αιώνες την
ιδιοσυγκρασία του Έλληνα:
Ήταν δυο
γείτονες σ’ ένα χωριό. Ο ένας απ’ αυτούς λοιπόν όλο παραπονιόταν στον Θεό
επειδή ο γείτονας του είχε κατσίκα ενώ αυτός δεν είχε. Και όσο έβλεπε τον
γείτονα του να χαίρεται με την κατσίκα του, τόσο και θύμωνε και ζήλευε
περισσότερο.
Εμφανίζεται
λοιπόν κάποια στιγμή ο Θεός και του λέει…
– Έλα
Τάκη μου, πες μου τέκνο μου κι εσύ τι θέλεις. Ότι ευχή έχεις θα σου την
εκπληρώσω. Θέλεις κατσίκα, θέλεις πρόβατα, θελεις χωράφια, τι θέλεις;
Και
απαντά ο Τάκης:
– Θέλω
να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα μου!
