Η παρουσία του τέως Βασιλέως των Ελλήνων
Κωνσταντίνου στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών ουδόλως με απασχόλησε, αφού ο εν
λόγω, ως Έλλην πολίτης διατηρεί αναφαίρετο το δικαίωμα του να εκκλησιάζεται και
να παρευρίσκεται οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια. Η συμπεριφορά όμως των
εκκλησιαστικών ηγετών είναι άλλο πράγμα και αυτό από μόνο του με απασχολεί
σθεναρά.
Ο μεγαλειότατος Αρχιεπίσκοπος τείνει να
εγκαθιδρύσει τη δική του βασιλεία, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τη βασιλεία
του Κυρίου, την οποία δήθεν υπηρετεί και κηρύττει. Η κατάντια είναι καταφανής.
Διαπλοκή και λοβιτούρα, σκοτεινές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και στο βάθος
και πάλι εκλογές Αρχιερέων.
Το παραμύθι γνωστό, και το τέλος του επίσης.
Μένει να δούμε απλά αν όντως έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, αφού μέχρις
εδώ, πάντα ζουν αυτοί καλύτερα και εμείς απλά ζητιανεύουμε._
* Ο τίτλος ανήκει στη Μελλισάνθη
