.jpg)
Η κοίμηση του Γέροντα Μητροπολίτη Ιωαννίνων με
αναγκάζει να τροποποιήσω τα όσα είχα αρχικώς προγραμματίσει για την είσοδο στην
Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα...
Ο χαμός του Γέροντα δε θα έλεγα πως ήταν
απροσδόκητος, αφού ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό είχε γίνει μόνιμος κάτοικος
των νοσοκομείων των Ιωαννίνων και είχε επιβαρυνθεί η υγεία του στο μέγιστο
βαθμό. Ωστόσο το κενό δε θα αναπληρωθεί εύκολα και τα προβλήματα στην Εκκλησία
της Ελλάδος ολοένα και μεγαλώνουν. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως στην Ιερά
Μητρόπολη Ιωαννίνων θα βρεθεί η ενδεδειγμένη λύση, ενώ κατά τη μεταβατική
περίοδο της τοποτηρητείας ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μάλλον θα αναλάβει την
υπόθεση προσωπικά. Τέτοιες ώρες βεβαίως τα πολλά λόγια είναι φτώχια γι΄ αυτό
και προχωρώ κατ΄ ευθείαν στο θέμα, το οποίο όμως συνδέεται με όλα τα παραπάνω,
και κυρίως με τη ζωή και τις θέσεις του μακαριστού Γέροντα Μητροπολίτη
Ιωαννίνων Θεοκλήτου, ο οποίος ουδέποτε υπέκυψε σε εκβιασμούς και πράξεις
σκοπιμότητας.
Η περίοδος που διανύουμε, και που σε λίγες
ημέρες θα φτάσει αισίως στο τέλος της, είναι η κατ΄ εξοχήν περίοδος δράσης,
παντός είδους απατεώνων και κάθε λογής διαβολέα αφού, εκτός από την
ιδιαιτερότητα της ως περίοδος κάθαρσης και προσευχής, ως χρόνος εντάσσεται
πάντοτε μέσα στην Άνοιξη, με αποτέλεσμα την άνθιση και αναπαραγωγή όλων των
μπουμπουκιών. Θα ήταν πολύ εύκολο να πούμε πως ο Διαβολάκος έβαλε και πάλι την
ουρά του ( βλ. λαϊκό άσμα ) στα ανθρώπινα, αποποιούμενοι κάθε λογής ευθύνη,
όντας αθώοι για όλα και θύματα των περιστάσεων. Έλα όμως που η θρυλική ατάκα
του αξέχαστου Ντίνου Ηλιόπουλου «Έξω οι κλέφτες!» τριβελίζει και επανέρχεται
ξανά και ξανά στο βρώμικο μυαλό μου, ωθώντας με σε δηλώσεις και αποκαλύψεις
άσχημες για κάποιους.
Έχοντας ήδη μπει στη Μεγάλη Εβδομάδα και
περιμένοντας τα αποτελέσματα της δράσης των υποκριτών Φαρισαίων, όλοι οι
Ορθόδοξοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια μετανοίας που όμως τις περισσότερες
φορές δεν είναι παρά μια μόνο ακόμα παράσταση για τσαμπατζήδες θεατές Θεάτρου,
αφού καμία κατ΄ ουσία αλλαγή ή μετάλλαξη προς το Θείο, δεν παρατηρείται στις
άθλιες ζωές μας.
Νηστεύουμε τη σάρκα των ζώων ενώ συγχρόνως
ξεσκίζουμε και τρώμε μετά βουλιμίας τις σάρκες των αδερφών μας. Προσερχόμαστε
στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως όχι για να πούμε το πόσο αμαρτωλοί είμαστε
αλλά για να παραπονεθούμε ουσιαστικά για τη στάση του συνανθρώπου που μας ώθησε
στην αμαρτία, αισθανόμενοι ως θύματα και όχι ως θύτες, ό,τι δηλαδή πραγματικά
είμαστε. Δυστυχώς, ελλείψει ικανών Πνευματικών το πρόβλημα γίνεται εντονότερο
ενώ οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν παίρνουν σάρκα και οστά, και παρουσιάζονται τις
περισσότερες φορές ως ποιμένες – εξομολόγοι, κάτι που βεβαίως αποτελεί τη
μεγαλύτερη οφθαλμό – απάτη.
Έχω επιστήσει την προσοχή όλων σε αυτό το θέμα
μέσα από τα γραπτά μου πάμπολλες φορές, όμως συνέχεια επανέρχομαι, έχοντας την
ελπίδα πως έστω και ένας από τους λιγοστούς αναγνώστες μου θα θελήσει να
εντρυφήσει στην αλήθεια. Μια αλήθεια που δεν είναι άλλη από αυτή του Καινού
Ευαγγελικού Λόγου, όπως αυτή παραδόθηκε δια μέσω των αιώνων αναλλοίωτη και
καθαρή από την Ιερά Παράδοση και τους πρώτους Πατέρες, οι οποίοι κανένα ίδιον
όφελος δεν είχαν. Η σημερινή κατάσταση απέχει παρασάγγας από την
πραγματικότητα, έχοντας μετατρέψει τον
Θεϊκό λόγο σε κήρυγμα πολιτικών σκοπιμοτήτων, αφού οι μεγαλύτερες ασθένειες του
συστήματος ( ο Καπιταλισμός και ο Οικουμενισμός ) λειτουργούν εθιστικά προς
αυτή την κατεύθυνση και επιβάλλουν την απόλυτη αποχαύνωση. Σα να μην έφταναν
όλα αυτά κάποιοι χαζοχαρούμενοι ασχολούνται με την κατάργηση του Κληρικόσημου,
λες και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της Εκκλησίας. Ας μην «τσιμπάμε».
Ελπίζω στην επιείκεια του Δίκαιου Κριτού αλλά
συγχρόνως κατανοώ απόλυτα τους κατακριτές του Ιερατείου όπου ανάλογα την
περίπτωση ( μία μερίδα του ) εμφανίζεται ως Φαρισαίος, ως Γραμματέας ή ως
Αρχιερεύς. Λίγο μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου θα επανέλθω, σχολιάζοντας τα προσφάτως πεπραγμένα όλων
αυτών των τρωκτικών που δε μπορώ για λόγους ηθικής τάξης να σχολιάσω σήμερα.
Ένας λογιστάκος της κακιάς ώρας, ένας Αρχιμανδρίτης της κάκιστης, ένας
πρωτοπρεσβύτερος πρώην ένοικος «γκαρσονιέρας», και το «έγκλημα» της Καλογρέζας.
Όλα αυτά μετά την Ανάσταση. Όσον αφορά τη δακρύβρεκτη ιστορία του Νέας Ιωνίας
& Φιλαδελφείας ο οποίος πήρε τη νοσοκόμα του και βγήκε ( και όπου άκουσε
φωνές μπήκε ) τι να πει κανείς… Θυμίζει πολύ έντονα σκηνές από εκλογικά τμήματα
της δεκαετίας του ΄80, όπου έβλεπες να συρρέουν κατά δεκάδες ανάπηροι, υπέργηροι
και ανήμποροι, υποβασταζόμενοι από τους
οικείους τους, προκειμένου να ψηφίσουν τους ευεργέτες τους. Αυτή είναι η
κατάντια μας, σε όλο της το μεγαλείο.
Καλή Ανάσταση Γέροντα!
