Οι δεσποτάδες είναι ισόβιοι καταχραστές της Εκκλησιαστικής εξουσίας η οποία ασκείται σε κατώτερο Κλήρο αλλά και Λαό, ενώ οι πολιτικοί μέσα στο χρόνο που καλούνται να «προσφέρουν» τις υπηρεσίες τους και να διακονήσουν τον Λαό διαπράττουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα, τα οποία δυστυχώς πάντοτε μένουν ατιμώρητα.
Η ασθένεια της καρέκλας είναι όντως ανίατη. Οι
πάσχοντες, θεωρούν την καρέκλα προέκταση του εαυτού τους, προσόν και κεκτημένο
το οποίο δεν το αφήνουν με τίποτα και για κανέναν. Στην Ελλάδα της ανέχειας και
της χρεοκοπίας η καρέκλα αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο δεινό και αιτία των παθών,
όμως κανείς από τους καρεκλοκένταυρους πάσχοντες δεν το βλέπει έτσι.
Η μάχη για την καρέκλα είναι διαρκής, και
καθίσταται αυτοσκοπός κυρίως γι΄ αυτούς οι οποίοι έχουν γαλουχηθεί με τις
έννοιες εξουσία, δύναμη και χρήμα. Στη χώρα που πλέον δεν υπάρχει χρήμα για τον
Λαό κάποιοι συνεχίζουν να το έχουν και να το διαχειρίζονται. Στη χώρα που όλα
της τα κακά προήλθαν από την διεφθαρμένη εξουσία και την αδιάκριτη σπατάλη και
κακοδιαχείριση ακούγεται ακόμα το κλασικό: «Ξέρεις ποιος είμαι ΄γω ρε;», και ο
Λαός ψαρώνει.
Τα παραδείγματα των δεσποτάδων μας αλλά και
των πολιτικών μας, είναι τα πλέον ευδιάκριτα και κραυγαλέα για να καταλάβει
κανείς το τι ακριβώς συμβαίνει. Οι δεσποτάδες είναι ισόβιοι καταχραστές της
Εκκλησιαστικής εξουσίας η οποία ασκείται σε κατώτερο Κλήρο αλλά και Λαό, ενώ οι
πολιτικοί μέσα στο χρόνο που καλούνται να «προσφέρουν» τις υπηρεσίες τους και
να διακονήσουν τον Λαό διαπράττουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα, τα οποία δυστυχώς
πάντοτε μένουν ατιμώρητα.
Η περίπτωση των δεσποτάδων είναι επιπλέον και
προκλητική, αφού τοποθετούνται ισόβια - άνθρωποι
ανίκανοι τις περισσότερες φορές - σε μια θέση για την οποία το μεγαλύτερο μέρος
του Λαού αντιδρά αρνητικά, ενώ γι΄ αυτούς τους ίδιους «πέρα βρέχει». Το ζήτημα
της εκλογής τους από Κλήρο και Λαό μαζί είναι σίγουρο πως ουδέποτε θα
θεσπιστεί, διότι διαφορετικά πολλά λαμόγια θα μείνουν χωρίς καρέκλα. Η απόλυτη
εξουσία που ασκούν και η αδιαφάνεια που καλύπτει ΟΛΕΣ τις συναλλαγές τους είναι
δεδομένο πως κανείς από το σινάφι τους δεν θέλει ν΄ αλλάξει.
Τον τελευταίο καιρό ο αρχιδιαπλοκέας Ιερώνυμος
έχει εισάγει νέα ήθη στην Ιεραρχία της Εκκλησίας. Οι επιτροπές υγείας, οι
εκβιασμοί, οι απειλές και οι πιέσεις είναι μέσα θεόσταλτα στα χέρια των
επιτήδειων και όπως φαίνεται κάνουν πολύ καλή δουλειά. Το χρήμα είναι το
κερασάκι. Το μεγαλύτερο κακό όλων είναι πως σπανίως βιώνουμε κάποια παραίτηση
μητροπολίτη παρά μόνο όταν αυτός είναι στη μαύρη λίστα ή όντως δεν μπορεί πλέον
να ασκήσει τα καθήκοντά του, και αυτό πάντοτε μετά από ταλαιπωρία χρόνων του
ιδίου, του ποιμνίου του και της διοίκησης της Μητροπόλεώς του.
Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας – ο αγαπημένος μου Sir
Paul – είναι λέει πάλι ασθενής στο φτηνιάρικο Ωνάσειο. Ο
«άγιος» παρότι «σέρνεται» εδώ και πολύ – πολύ καιρό δεν το βάζει κάτω, αφού
εκτός από καρδιοπαθής είναι και γνωστός καρεκλοκένταυρος. Ο Παύλος αγαπά το
χρήμα, τα λούσα, την πολυτέλεια, και θέλει για τον εαυτό του το καλύτερο
δυνατό. Οι φίλοι του εφοπλιστές και επιχειρηματίες φροντίζουν γι΄ αυτό. Το κακό
είναι πως τριγύρω υπάρχουν απατεώνες όμως ο «άγιος» τους θέλει δίπλα του, τους
έχει ανάγκη…
Τα πάθη δε θεραπεύονται εύκολα από τη μια
ημέρα στην άλλη, και η ασθένεια της καρέκλας είναι όντως ανίατη. Ο «άγιος»
Γλυφάδας θα συνεχίσει να μπαινοβγαίνει στο φτηνιάρικο Ωνάσειο ( όσο του
επιτρέψει ο Θεός ), ο Ιερώνυμος θα συνεχίσει να επισκέπτεται τα Γερμανικά
Ιατρικά Κέντρα ( πάντοτε παρέα με τα παιδιά του ) για εξετάσεις, νοσηλείες,
επεμβάσεις και άλλα πολλά, και αν κάτι περισσέψει θα δοθεί σε μορφή ελεημοσύνης
και φιλανθρωπίας στους εμπερίστατους και δυστυχείς αδερφούς. Κάποιοι εντέλει θα
θριαμβολογήσουν και θα εκστομίσουν λόγους επαινετικούς για τους «αγίους» και τα
έργα τους, χωρίς σκέψη και λογική, αφού η λογική σε περιόδους σαν κι αυτή που
διανύουμε πάει περίπατο. Ελλείψει ωστόσο λογικής όλα μπορούν να συμβούν.
Οι «άγιοι» ισόβια δεμένοι στις καρέκλες
θρόνους τους θα δίνουν πάντα λιγότερα από αυτά που διακηρύττουν. Θα συνεχίσουν
να είναι δυνάστες όχι μόνο του ποιμνίου τους αλλά ολόκληρου του Λαού
απολαμβάνοντας την μακαριότητά τους. Αν οτιδήποτε αλλάξει σ΄ αυτό θα είναι προς
όφελος μόνο του Λαού και κανενός άλλου. Αυτό, ας το κατανοήσουμε
όλοι._