Ο Τρις Χειρότερος: Πολύ κακό για το τίποτα.

Ο θάνατος του μοναχού Παντελεήμονα Μπεζενίτη ( πρώην Αττικής )  σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως, όχι τόσο για καθ΄ αυτό το γεγονός του θανάτου αλλά κυρίως για το θέμα που προέκυψε με την κήδευση του και το τελετουργικό που θα έπρεπε να ακολουθηθεί κατά την εξόδιο ακολουθία και την Ιερολογία της.

Ο Παντελεήμων Μπεζενίτης ( όπως ήδη έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση ) καθαιρέθηκε και επανήλθε στην τάξη των μοναχών αφού καταδικάστηκε πρώτα από τα Πολιτικά Δικαστήρια για σοβαρά ποινικά αδικήματα τα οποία βεβαίως τον έστειλαν και στη φυλακή.

Ο βίος του – όπως αποδείχτηκε – ήταν πολυτάραχος και σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με τον ενδεδειγμένο βίο του Επισκόπου. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του παραβιάσθηκαν σωρηδόν οι Ιεροί Κανόνες αλλά και οι νόμοι του Κράτους. Ας μη ξεχνούμε πως ο Παντελεήμων Μπεζενίτης μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Αττικής από την Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου όπου είχε αρχικώς εκλεγεί, πράγμα το οποίο είναι βεβαίως απόλυτα αντικανονικό. Η συνέχεια – ακόμα και για τους νεότερους – είναι λίγο ως πολύ γνωστή σε όλους. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας είδαν το φως της δημοσιότητας σημεία και τέρατα και δυστυχώς μεγάλο μέρος από αυτά ήταν αληθινά.

Ωστόσο εκείνη την εποχή ο μακαριστός μοναχός Παντελεήμων δεν ήταν ο μόνος που απασχόλησε την κοινή γνώμη. Την ίδια εποχή επανήλθαν στο προσκήνιο οι προβληματικές καταστάσεις του «αγίου» Νέας Ιωνίας & Φιλαδελφείας Κωνσταντίνου ( φωτό μαζί με το μακαριστό ) αλλά και του μακαριστού «αγίου» Διδυμοτείχου Νικηφόρου. Ο Νέας Ιωνίας – ως γνωστόν – συνεχίζει να ταλαιπωρεί την τοπική επισκοπή αλλά και την Εκκλησία γενικότερα μέχρι και σήμερα.

Όσον αφορά κάποιες άλλες πτυχές του χαρακτήρα του μακαριστού μοναχού Παντελεήμονος είναι σίγουρο πως από αυτόν ευεργετήθηκαν αρκετοί, κατά την περίοδο της αρχιερατείας του. Κληρικοί σίγουρα, αλλά και λαϊκοί, πολύ πιθανά. Όσα μεμπτά του καταλογίσθηκαν αποδείχθηκαν τα περισσότερα και δε χωρούν αμφισβήτηση. Είναι ανώφελο σήμερα, λίγες ημέρες μετά το σαρκικό θάνατο του κάποιοι «δήθεν» δικοί του άνθρωποι να ζητούν «δήθεν» σεβασμό στο νεκρό αδερφό.

Ο σεβασμός προς το νεκρό δεν έχει να κάνει με την κριτική για τα έργα και τις ημέρες του. Για όλα αυτά - όσο όλοι βρισκόμαστε εν ζωή - αναλαμβάνουμε πλήρως την όποια ευθύνη μας αναλογεί. Σε διαφορετική περίπτωση, κρινόμαστε ως ευθυνόφοβοι και λιποτάκτες.

Έχω την αίσθηση αλλά και τη γνώση πως ο μακαριστός είχε αναλάβει από την αρχή την ευθύνη των λόγων και των πράξεών του, όχι για όλα όσα κατηγορήθηκε αλλά για το μεγαλύτερο μέρος από αυτά. Το να προσπαθούν κάποιοι να χρυσώσουν σήμερα το χάπι νομίζω πως δεν τους τιμά, απεναντίας, δείχνει γι΄ ακόμα μια φορά το χαμηλό πνευματικό τους επίπεδο.

Επιμένω˙ το πώς και αν θα κρίνουμε τις πράξεις αυτών που δημιουργούν εκκλησιαστικά σκάνδαλα και έχουν αντικανονική συμπεριφορά είναι δουλειά όλων μας, και επιβάλλεται να γίνεται. Οι ποιμένες δε μπορεί να παραμένουν ανεξέλεγκτοι σε μια κοινωνία η οποία βρίθει από αμαρτία, διαφθορά και δολιότητα. Ας μη ξεγελιόμαστε από τους  λύκους που μιλούν περί κατακρίσεως, ιερόκατηγορίας και απειλούν με αιώνια Κόλαση τους αμαρτωλούς. Ας δουν πρώτα το κακό που κάνουν καθημερινά στην Εκκλησία του Χριστού και επιτέλους, ας σωπάσουν._

Υ.Γ.

Θα ήθελα να παρακαλέσω τους πολλούς διαδικτυακούς φίλους αλλά και αυτούς που μέσω των μέσων μαζικής δικτύωσης στέλνουν καθημερινά αιτήματα φιλίας και μηνύματα να ρίχνουν πρώτα μια ματιά στις αναρτήσεις και μετά να προχωρούν σε αποστολή αιτημάτων ή μηνυμάτων διότι είναι δεδομένο πως τα γραπτά μου είναι μόνο για σκεπτόμενα πρόβατα και όχι για γίδια.  Πολύ δε περισσότερο αυτό αφορά τους Ιερείς, οι οποίοι τις πάρα πολλές φορές γίνονται προκλητικοί και είρωνες, ενώ συγχρόνως πουλάνε διαδικτυακή μαγκιά «παίζοντας το» μορφωμένοι και πνευματικοί ανωτέρου επιπέδου. Ας μη μπαίνουν καν στη διαδικασία.

 Διαβάστε επίσης: 

Όταν ο σεβασμιώτατος Μεσογαίας υποφέρει...

Σύρμα, ο Δρακουμέλ!