Το Σάββατο που μας πέρασε έγινε η ενθρόνιση
του νέου μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος Τιμοθέου. Την Κυριακή, ( χθες δηλαδή ) κατά
την πρώτη του Θεία Λειτουργία στην επισκοπή του, ο νέος μητροπολίτης
απευθύνθηκε στο λαό αλλά και τον Κλήρο της μητροπόλεως με λόγους αγάπης και
στοργής, πράγμα αναμενόμενο, αφού δεν παρέλειψε να ζητήσει ( ως είθισται
άλλωστε ) τη συνδρομή και τη βοήθεια των πιστών. Ξέρω, πως όταν αυτό γίνεται,
το βλέμμα των «αγίων» μας πέφτει πάντοτε – εντελώς τυχαία – σε τσάντες,
πορτοφόλια, βιβλιάρια καταθέσεων, ακίνητα, κινητά και άλλα τινά.
Αυτό που με χαλάει τελικά δεν είναι το
αναμενόμενο της υποθέσεως και η έλλειψη πρωτοτυπίας. Είναι πως δεν άκουσα, πριν
τη χειροτονία του εις επίσκοπο τον «άγιο», να ζητά την ελάχιστη βοήθεια και
συνδρομή του λαού. Άλλωστε, δεν αποφάσισε ο λαουτζίκος για το ποιον θα φορτωθεί
στην καμπούρα του, αλλά η συμμορία που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.
Μπορεί ο νέος «άγιος» να΄ ναι καλός, χρυσός
και… άγιος, όμως το λαό και τον Κλήρο έπρεπε να τους θυμηθεί λίγο νωρίτερα.
Βάζω και τον Κλήρο μέσα αφού στην Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία αλλά και κατά την
ενθρόνιση παρέστη και συμπροσευχήθηκε και ο πρώην Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος, ο
οποίος από τότε που «φαγώθηκε» μου φαίνεται ξανανιωμένος και φρέσκος – φρέσκος.
Θα μου πείτε, γίνονται θαύματα. Σαφώς και γίνονται, καθημερινά και μεγάλα, μόνο
που το θαύμα θέλει πίστη και όχι θαυματοποιούς. Και η Εκκλησία μας έχει
χορτάσει από δαύτους.
Έχω την αίσθηση πως ο λαός δεν πρέπει σε καμία
περίπτωση να ακούσει τις προτροπές του νέου «αγίου» Θεσσαλιώτιδος. Αντίθετα θα
πρέπει να κλείσει ερμητικά τα πορτοφόλια του, ενθυμούμενος όλα όσα έχουν γίνει
τα τελευταία χρόνια στην πολύπαθη μητρόπολη με τα μπουμπούκια που τη
λεηλάτησαν. Διαφορετικά, για ακόμα φορά ο πεινασμένος Έλληνας θα ταΐζει και θα
ποτίζει από το υστέρημά του, για πολλά χρόνια ακόμα, τζάμπα μάγκες._
.jpg)