Ποιος ξεφτιλίζει ποιον τελικά.

«Αυτά που λέμε πρέπει να τα εφαρμόζουμε, ο Χριστός θέλει ομολογία της πίστεως και όχι ψεύτικους ανθρώπους», «Να μιλάτε όταν βρίζουν την Εκκλησία, να μην αφήνετε να εξευτελίζουν το έργο της», «Χρόνια τώρα έχουμε ιδεολογικό πόλεμο...», «Θέλουν να βγάλουν την Εκκλησία από το δημόσιο στοιχείο και να περάσει σε ιδιωτικό», «Εύχομαι να μη μείνει πολύ το σύννεφο της ηθικής κρίσης».

Όλα αυτά δυστυχώς και άλλα πολλά ανήκουν στο μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κύριλλο, ο οποίος ανήμερα της εορτής της Αγίας Αικατερίνης προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον φερώνυμο και εορτάζοντα Ιερό Ναό στα Πετράλωνα. Στον Έλληνα πολίτη ανεξάρτητα από το αν είναι πιστός στην ορθοδοξία, αν θρησκεύει ή όχι, του αρέσουν ή όχι αυτά που του λένε, μόνο θλίψη και οργή προκαλούν όλα όσα ξεστομίζονται με τόση μεγάλη ευκολία από υποτιθέμενους πνευματικούς καθοδηγητές. Και αυτό γιατί το παράδειγμά τους είναι προς αποφυγή και όχι προς μίμηση. Ο όλος βίος τους αναδύει μια δυσάρεστη οσμή αναμεμειγμένης σήψης και πνευματικής αποσύνθεσης η οποία βεβαίως έχει άμεση σχέση με την ηθική κρίση που επικαλείται στους λόγους του ο σεβασμιώτατος. Το σύννεφο αυτό δε διαλύεται σε καμία περίπτωση με ευχές και μεγάλες προσδοκίες. Διαλύεται μόνο με πίστη και υπακοή στο λόγο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Η προτροπή εξάλλου του σεβασμιωτάτου προς τους πιστούς να αντιδρούν όταν ακούν να βρίζουν κάποιοι άλλοι την εκκλησία έχει να κάνει μόνο και μόνο με την ύπαρξη του κλήρου, και όχι με την υπόσταση της Εκκλησίας του Χριστού. Ο σεβασμιώτατος ενδιαφέρεται πρωτίστως για τη διασφάλιση των κεκτημένων του και δευτερευόντως για τη πνευματική καθοδήγηση του ποιμνίου του, για την οποία όλως τυχαίως είναι υποχρεωμένος.

Η Εκκλησία δεν αποτελεί ιδεολογικό κατασκεύασμα και δεν έχει ιδεολογικό μανιφέστο. Είναι γνωστό σε όλους - πιστούς και απίστους - πως στους Ιερούς Ναούς προσέρχεται μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό πιστών και αυτό γιατί η γενικότερη εικόνα του κλήρου είναι τελείως αποκαρδιωτική. Οτιδήποτε αρνητικό ( απ’ όπου κι αν προέρχεται ) έχει να κάνει μόνο με τον κλήρο και όχι με την πνευματική υπόσταση της Εκκλησίας και δη της Ορθόδοξης. Έτσι οι πιστοί προτιμούν να μη θρησκεύουν, να μη προσέρχονται στα Ιερά Μυστήρια, να μη γίνονται μέτοχοι της κοινωνίας του Ιησού Χριστού  έχοντας την αίσθηση πως έτσι δεν έρχονται σε επαφή σε το άμεσο κακό το οποίο δυστυχώς ως φαίνεται είναι μόνο οι εκπρόσωποι του κλήρου.

Η απαξίωση του προσώπου αλλά και του έργου του Ιερέως είναι τεράστια και ίσως μη αναστρέψιμη, αφού η «Δεσποτοκρατία» καλά κρατεί και δεν έχει λόγους να ταυτιστεί με το ευαγγέλιο, το οποίο είναι το μόνο που λέει την αλήθεια. Μια αλήθεια την οποία οι σημερινοί επίσκοποι διαστρέβλωσαν ηθελημένα, υποκύπτοντας το κεφάλι σε ένα διψασμένο για αίμα αστικό κράτος το οποίο με τη σειρά του αντλεί ψήφους από το υπνωτισμένο ποίμνιο. Οι επίσκοποι δεν εφαρμόζουν αυτά που λένε, δεν εφαρμόζουν τους Ιερούς Κανόνες, δεν εφαρμόζουν τα δοθέντα εκ της Ιεράς Παραδόσεως, λένε επανειλημμένως ψέματα και καταδικάζουν την Εκκλησία σε μαρασμό και αργό θάνατο.

Το ελληνικό κράτος αν θέλει πραγματικά να προσφέρει τα ελάχιστα στην κοινωνία και τον πολίτη θα πρέπει: να αφαιρέσει άμεσα τα όποια προνόμια από τους Αρχιερείς ( μισθούς και όλα τα παρελκυόμενα ), να μειώσει δραστικά τον αριθμό τους ( 15 θα ήταν υπέρ αρκετοί ) αλλά, και να φροντίσει για την αποπομπή όλων των «επίορκων» Ιερέων ( υπόδικων και κατάδικων ) οι οποίοι στην κυριολεξία είναι αθεόφοβοι!

Η Εκκλησία εξευτελίζεται εκ των έσω. Οι εχθροί που επικαλούνται οι προβοκάτορες των αντιχριστιανικών δυνάμεων δεν βρίσκονται εκτός αυτής. Είναι αυτοί, που στοχοποιούν άλλους για να επωφελούνται οι ίδιοι. Είναι οι σύγχρονοι Γραμματείς και Φαρισαίοι οι οποίοι διαστρέφουν τα λόγια και τα έργα Του.

Ο Τρις Χειρότερος