Ὁ Μέγας
Βασίλειος
καὶ
ὁ
Ἱερὸς
Χρυσόστομος, θεώρησαν
χρέος
τους
νὰ
ἀσχοληθοῦν
στὸ
δίκαιο
ἐγκώμιο
τοῦ
ἱεροῦ
αὐτοῦ
ἀθλητὴ
τῆς
πίστης.
Παρὰ τὰ
βαθιὰ
γεράματά
του, ὅταν
τὸν
ἔφεραν
μπροστὰ
στὸν
ἔπαρχο
Ἀντιοχείας, τὸν
ἀντιμετώπισε
μὲ
θαυμαστὴ
εὐψυχία. Ἔτσι
τὸν
μαστίγωσαν
μὲ
νεῦρα
βοδιοῦ
καὶ
τοῦ
ξερίζωσαν
τὰ
νύχια. Ἐπειδὴ
ὅμως
δὲν
ὑποχωροῦσε
ἄναψαν
κάρβουνα
καὶ
ἑτοιμάστηκαν
νὰ
βάλουν
τὰ
χέρια
του
ἐπάνω
σ’ αὐτά. Ἀλλὰ
ἐκεῖνος τοὺς πρόλαβε. Βάδισε μόνος του καὶ ἔβαλε τὸ δεξί του χέρι στὴν φωτιά.
Καὶ ἐνῶ καίγονταν οἱ σάρκες καὶ τὰ κόκαλά του, ὁ γέροντας Βαρλαάμ, ὑμνοῦσε καὶ
εὐλογοῦσε τὸν Κύριο.
Μετὰ ἀπὸ λίγο παρέδιδε καὶ τὴν τελευταία του
πνοή, ἀλλὰ κράτησε καὶ ἀμετακίνητη τὴν πίστη του (304 μ.Χ.).
ΠΗΓΗ: www.synaxarion.gr
